A teraz? Teraz czuje sie taka samotna, opuszczona, nie wiem co mam ze soba począć, dochodze do wniosku że ja ciągle potrzebuje w około siebie zamieszania, że ciągle musi sie coś dziać w moim życiu inaczej usycham - tak jak teraz. Nie potrafie znieść samotności, monotoni i życia bez śmiechu. ach ........
dzisiaj kocham, kocham mocno, jest na razie jakiś inny, nie swój, ale taki bardziej mi sie podoba, takiego go kocham. Ciekawe tylko jak długo, jak długo?!
Nie wiem dokładnie czego, ale czegoś boje sie w zyciu, raz boje sie żyć tak jak do tej pory, a raz boje sie coś zmienic, jestem rozdarta, a może ja poprostu nie wiem czego chce?! Czasmi jest mi z nim dobrze, czasami jest mi go żal, czasami go kocham a czasami nienawidze, ale boje sie, boje sie odejść, wydaje mi sie że nigdy nie trafie na meżczyzne, który potrafił by byc moim przyjacielem, nie zaznam związku szczerego, bez niedomówień. Wydaje mi sie że nie ma takich facetów, takich par, a ja jestem skazana do takiego zycia, do cierpienia w duszy. Dlaczego On nie odejdzie, daczego?
Czemu życie tak dziwnie sie układa? Czemu nigdy nie jest tak jak byśmy chcieli? A przeciez wystarczy troche chęci i można wszystko zmienić!
Tylko troszeczke chęci!